Once there were three trees on a hill in the woods. They were
discussing their hopes and dreams when the first tree said, "Someday I
hope to be a treasure chest. I could be filled with gold, silver and
precious gems. I could be decorated with intricate carving and
everyone would see the beauty."
Then the second tree said, "Someday I will be a mighty ship. I will
take kings and queens across the waters and sail to the corners of the
world. Everyone will feel safe in me because of the strength of my
hull."
Finally the third tree said, "I want to grow to be the tallest and
straightest tree in the forest. People will see me on top of the hill
and look up to my branches, and think of the heavens and God and how
close to them I am reaching. I will be the greatest tree of all time
and people will always remember me."
After a few years of praying
that their dreams would come true,
group of woodsmen came upon the trees. When one came to the first tree
he said, "This looks like a strong tree, I think I should be able to
sell the wood to a carpenter" ... and he began cutting it down. The
tree was happy, because he knew that the carpenter would make him into
a treasure chest.
At the second tree a woodsman said, "This looks like a strong tree, I
should be able to sell it to the shipyard." The second tree was happy
because he knew he was on his way to becoming a mighty ship.
When the woodsmen came upon the third tree, the tree was frightened
because he knew that if they cut him down his dreams would not come
true. One of the woodsmen said, "I don't need anything special from my
tree so I'll take this one", and he cut it down.
When the first tree arrived at the carpenters, he was made into a feed
box for animals. He was then placed in a barn and filled with
hay.
This was not at all what he had prayed for. The second tree was cut
and made into a small fishing boat. His dreams of being a mighty ship
and carrying kings had come to an end. The third tree was cut into
large pieces and left alone in the dark. The years went by, and the
trees forgot about their dreams.
Then one day, a man and woman came to the barn. She gave birth and
they placed the baby in the hay in the feed box that was made from the
first tree. The man wished that he could have made a crib for the
baby, but this manger would have to do. The tree could feel the
importance of this event and knew that it had held the greatest
treasure of all time. Years later, a group of men got in the fishing
boat made from the second tree. One of them was tired and went to
sleep. While they were out on the water, a great storm arose and the
tree didn't think it was strong enough to keep the men safe. The men
woke the sleeping man, and he stood and said "Peace" and the storm
stopped. At this time, the tree knew that it had carried the King of
Kings in its boat.
Finally, someone came and got the third tree. It was carried through
the streets as the people mocked the man who was carrying it. When
they came to a stop, the man was nailed to the tree and raised in the
air to die at the top of a hill. When Sunday came, the tree came to
realize that it was strong enough to stand at the top of the hill and
be as close to God as was possible, because Jesus had been crucified
on it.
_____________
The moral of this story is that when things don't seem to be going
your way, always know that God has a plan for you. If you place your
trust in Him, He will give you great gifts. Each of the trees got what
they wanted, just not in the way they had imagined. We don't always
know what God's plans are for us. We just know that His ways are not
our ways, but His ways are always best.
A 92-year-old, petite, well-poised and proud man, who is fully
dressed
each morning by eight o'clock, with his hair fashionably coiffed
and
shaved perfectly, even though he is legally blind, moved to a
nursing home today.
His wife of 70 years recently passed away, making the move necessary.
After many hours of waiting patiently in the lobby of the nursing home,
he smiled sweetly when told his room was ready.
As he maneuvered his walker to the elevator, I provided a visual
description of his tiny room, including the eyelet sheets that had been
hung on his window.
"I love it," he stated with the enthusiasm of an eight-year-old
having just been presented with a new puppy.
"Mr. Jones, you haven't seen the room; just wait."
"That doesn't have anything to do with it," he replied.
"Happiness is something you decide on ahead of time. Whether
I like my room or not doesn't depend on how the furniture is arranged ...
it's how I arrange my mind. I already decided to love it.
"It's a decision I make every morning when I wake up. I have a choice;
I can spend the day in bed recounting the difficulty I have with the parts
of my body that no longer work, or get out of bed and be thankful for the
ones that do.
Each day is a gift, and as long as my eyes open, I'll focus on the new day
and all the happy memories I've stored away. Just for this time in mylife.
Old age is like a bank account. You withdraw from what you've put in,
So my advice to you would be to deposit a lot of happiness in the bank account
of memories! Thank you for your part in filling my Memory bank.
I am still depositing.
" Remember the five simple rules to be happy:
1. Free your heart from hatred
2. Free your mind from worries.
3. Live simply.
4. Give more.
5. Expect less.
dressed
each morning by eight o'clock, with his hair fashionably coiffed
and
shaved perfectly, even though he is legally blind, moved to a
nursing home today.
His wife of 70 years recently passed away, making the move necessary.
After many hours of waiting patiently in the lobby of the nursing home,
he smiled sweetly when told his room was ready.
As he maneuvered his walker to the elevator, I provided a visual
description of his tiny room, including the eyelet sheets that had been
hung on his window.
"I love it," he stated with the enthusiasm of an eight-year-old
having just been presented with a new puppy.
"Mr. Jones, you haven't seen the room; just wait."
"That doesn't have anything to do with it," he replied.
"Happiness is something you decide on ahead of time. Whether
I like my room or not doesn't depend on how the furniture is arranged ...
it's how I arrange my mind. I already decided to love it.
"It's a decision I make every morning when I wake up. I have a choice;
I can spend the day in bed recounting the difficulty I have with the parts
of my body that no longer work, or get out of bed and be thankful for the
ones that do.
Each day is a gift, and as long as my eyes open, I'll focus on the new day
and all the happy memories I've stored away. Just for this time in mylife.
Old age is like a bank account. You withdraw from what you've put in,
So my advice to you would be to deposit a lot of happiness in the bank account
of memories! Thank you for your part in filling my Memory bank.
I am still depositing.
" Remember the five simple rules to be happy:
1. Free your heart from hatred
2. Free your mind from worries.
3. Live simply.
4. Give more.
5. Expect less.
Recently I overheard a mother and daughter in their last moments
together at the airport. They had announced the departure.
Standing near the security gate, they hugged and the mother said:
"I love you and I wish you enough."
The daughter replied, "Mom, our life together has been more than
enough. Your love is all I ever needed. I wish you enough, too, Mom."
They kissed and the daughter left. The mother walked over to the window
where I was seated. Standing there I could see she wanted and needed to cry.
I tried not to intrude on her privacy but she welcomed me in by asking,
"Did you ever say good-bye to someone knowing it would be forever?".
"Yes, I have," I replied. "Forgive me for asking, but why is this a
forever good-bye?"
"I am old and she lives so far away. I have challenges ahead and
the reality is-- the next trip back will be for my funeral," she said.
"When you were saying good-bye, I heard you say, 'I wish you
enough.' May I ask what that means?
"She began to smile. "That's a wish that has been handed down from
other generations. My parents used to say it to everyone." She
paused a moment and looked up as if trying to remember it in detail
and she smiled even more. "When we said, 'I wish you enough,' we
were wanting the other person to have a life filled with just enough
good things to sustain them."
Then turning toward me, she shared the following as if she were
reciting it from memory.
I wish you enough sun to keep your attitude bright no matter how
gray the day may appear.
I wish you enough rain to appreciate the sun even more.
I wish you enough happiness to keep your spirit alive
and everlasting.
I wish you enough pain so that even the smallest of joys in life may
appear bigger.
I wish you enough gain to satisfy your wanting.
I wish you enough loss to appreciate all that you possess.
I wish you enough hellos to get you through the final good-bye.
She then began to cry and walked away.
They say it takes a minute to find a special person, an hour to
appreciate them, a day to love them but then an entire life to forget
them.
TAKE TIME TO LIVE.....
To all my friends and loved ones,
I WISH YOU ENOUGH...... ..
together at the airport. They had announced the departure.
Standing near the security gate, they hugged and the mother said:
"I love you and I wish you enough."
The daughter replied, "Mom, our life together has been more than
enough. Your love is all I ever needed. I wish you enough, too, Mom."
They kissed and the daughter left. The mother walked over to the window
where I was seated. Standing there I could see she wanted and needed to cry.
I tried not to intrude on her privacy but she welcomed me in by asking,
"Did you ever say good-bye to someone knowing it would be forever?".
"Yes, I have," I replied. "Forgive me for asking, but why is this a
forever good-bye?"
"I am old and she lives so far away. I have challenges ahead and
the reality is-- the next trip back will be for my funeral," she said.
"When you were saying good-bye, I heard you say, 'I wish you
enough.' May I ask what that means?
"She began to smile. "That's a wish that has been handed down from
other generations. My parents used to say it to everyone." She
paused a moment and looked up as if trying to remember it in detail
and she smiled even more. "When we said, 'I wish you enough,' we
were wanting the other person to have a life filled with just enough
good things to sustain them."
Then turning toward me, she shared the following as if she were
reciting it from memory.
I wish you enough sun to keep your attitude bright no matter how
gray the day may appear.
I wish you enough rain to appreciate the sun even more.
I wish you enough happiness to keep your spirit alive
and everlasting.
I wish you enough pain so that even the smallest of joys in life may
appear bigger.
I wish you enough gain to satisfy your wanting.
I wish you enough loss to appreciate all that you possess.
I wish you enough hellos to get you through the final good-bye.
She then began to cry and walked away.
They say it takes a minute to find a special person, an hour to
appreciate them, a day to love them but then an entire life to forget
them.
TAKE TIME TO LIVE.....
To all my friends and loved ones,
I WISH YOU ENOUGH...... ..
____________________________________________________________________noong nakaraang araw, ako'y nanood ng balita
ako ay nalungkot, sa aking nakita
isang limang taong bata, nagpapalimos sa kalsada
kapahamakan na hinaharap, ay sinasagupa nya
sadyang nakakatakot, ang kanyang ginagawa
sumusugod sa sasakyan, upang manghingi ng awa
ngunit minsan may taong, walang puso sa kapwa
konting barya lng sa bulsa, pinagdadamutan pa sya
nasaan na kaya, ang kanyang magulang
bakit sya hinahayaang, magpalimos sa lansangan
sya ba'y walang trabaho, o di kaya'y may karamdaman
kaya anak ay pinanlimos, kumita kahit barya lng
kawawa ang bata, kung sya ay ating titingnan
sa murang edad nya, sya' y nahihirapan
sa hirap ng buhay, na kanyang pinaglalabanan
sanay may bukas pa, nasa kanya ay nakalaan
*********************************************
nakakalungkot isipin na me mga batang sa murang edad
eh nahahasa o di kaya ay naaabuso ang katawan sa paghahanapbuhay,
kumita lng ng konte para maipangtawid gutom kasehodang ang maging
bunga pa non ay ang kapahamakan nila. may tanong sa aking
isipan na gusto kong ihanap ng kasagutan, nasaan na kya ang
kanilang mga magulang, bakit hinahayaan na ang anak nila ang
maghanapbuhay samantalang obligasyon nila na alagaan at palakihin
ng ayos ang kanilang mga anak, bakit pa nila binigyan ng buhay kung
hirap at dusa rin lang nman ang ipadadanas nila. bakit di sila ang
magbanat ng buto para kumita ng sa ganon maibigay nila sa kanilang
anak ang dapat na mapasakanya.
sa pag kakaalam ko po "ang magulang me obligasyon sa anak,
pero ang anak walang obligasyon sa magulang" dahil ang mga anak
don babawi sa magiging anak naman nila. alam ko po kanya kanya
tayong paniniwala at di tayo parepareho ng pagkakaalam, pero iisa
lng naman ang gusto kong ipahiwatig. na sana wag pabayaan ng magulang
ang kanilang mga anak, ang dapat sa kanila pagmamahal, pagkalinga
di hirap at pagdurusa. sa bawat minuto , oras at araw na merong sanggol
na isinisilang ilang pa kaya ang magiging tulad nya?
sana'y wala na.........
Lessons of Love
Each person who enters our life has a unique lesson to teach us. And it is only through these lessons that we learn about life, people, relationships and God.
When someone lies to you, it teaches you that things are not always as they seem. The truth is often far beneath the surface. Look beyond the masks people wear if you want to know their heart. And remove your own masks to let people know yours.
When someone steals from you, it teaches you that nothing is forever. Always appreciate what you have, for you never know when you might lose it. And never ever take your friends and family for granted because today is the only guarantee you have.
When someone inflicts an injury upon you, it teaches you that the human state is a fragile one. Protect and take care of your body as best you can; it's the only thing you are sure to have forever.
When someone mocks you, it teaches you that no two people are alike. When you encounter people who are different from you, don't judge them by how they look or act; instead base your opinion on the contents of their heart.
When someone breaks your heart, it teaches you that loving someone does not always mean that person will love you back. But don't turn your back on love because when you find the right person, the joy that one person brings will make up for all the past hurts put together -- times ten!!!!
When someone holds a grudge against you, it teaches you that everyone makes mistakes. When you are wronged, the most virtuous thing you can do is forgive the offender without pretense. Forgiving those who have hurt us is the most difficult and courageous thing anyone can do.
When a loved one is unfaithful to you, it teaches you that resisting temptation is man's greatest challenge. Be vigilant in your resistance against all temptation. By doing so you, will be rewarded with an enduring sense of satisfaction far greater than the temporary pleasure by which you were tempted.
When someone cheats on you, it teaches you that greed is the root of all evil. Aspire to make your dreams come true, no matter how lofty they may be. Do not feel guilty about our success, but never let an obsession with achieving your goals lead you to engage in malevolent activities.
When someone ridicules you, it teaches you that nobody is perfect. Accept people for their merits and be tolerant of their flaws. Do not ever reject someone for imperfections over which they have no control.
What about lessons to be learned from Man's good deeds?
When someone loves us, it teaches us that love, kindness, charity, honesty, humility, forgiveness and acceptance can counteract all the evil in the world. For every good deed, there is one less evil deed. Man alone has the power to control the balance between good and evil, but because the lessons of love are not taught often enough, the power is too often abused.
When you enter someone's life, whether by plan, chance or coincidence, consider what your lesson will be. Will you teach love or a harsh lesson of reality? When you die, will your life have resulted in more loving or hurting? More comfort or pain? More joy or sadness?
Each one of us has power over the balance of love in the world. Use it wisely. Don't miss an opportunity to nudge the world's scale in the right direction.
_______________________________________________
someone send this to me.......
Each person who enters our life has a unique lesson to teach us. And it is only through these lessons that we learn about life, people, relationships and God.
When someone lies to you, it teaches you that things are not always as they seem. The truth is often far beneath the surface. Look beyond the masks people wear if you want to know their heart. And remove your own masks to let people know yours.
When someone steals from you, it teaches you that nothing is forever. Always appreciate what you have, for you never know when you might lose it. And never ever take your friends and family for granted because today is the only guarantee you have.
When someone inflicts an injury upon you, it teaches you that the human state is a fragile one. Protect and take care of your body as best you can; it's the only thing you are sure to have forever.
When someone mocks you, it teaches you that no two people are alike. When you encounter people who are different from you, don't judge them by how they look or act; instead base your opinion on the contents of their heart.
When someone breaks your heart, it teaches you that loving someone does not always mean that person will love you back. But don't turn your back on love because when you find the right person, the joy that one person brings will make up for all the past hurts put together -- times ten!!!!
When someone holds a grudge against you, it teaches you that everyone makes mistakes. When you are wronged, the most virtuous thing you can do is forgive the offender without pretense. Forgiving those who have hurt us is the most difficult and courageous thing anyone can do.
When a loved one is unfaithful to you, it teaches you that resisting temptation is man's greatest challenge. Be vigilant in your resistance against all temptation. By doing so you, will be rewarded with an enduring sense of satisfaction far greater than the temporary pleasure by which you were tempted.
When someone cheats on you, it teaches you that greed is the root of all evil. Aspire to make your dreams come true, no matter how lofty they may be. Do not feel guilty about our success, but never let an obsession with achieving your goals lead you to engage in malevolent activities.
When someone ridicules you, it teaches you that nobody is perfect. Accept people for their merits and be tolerant of their flaws. Do not ever reject someone for imperfections over which they have no control.
What about lessons to be learned from Man's good deeds?
When someone loves us, it teaches us that love, kindness, charity, honesty, humility, forgiveness and acceptance can counteract all the evil in the world. For every good deed, there is one less evil deed. Man alone has the power to control the balance between good and evil, but because the lessons of love are not taught often enough, the power is too often abused.
When you enter someone's life, whether by plan, chance or coincidence, consider what your lesson will be. Will you teach love or a harsh lesson of reality? When you die, will your life have resulted in more loving or hurting? More comfort or pain? More joy or sadness?
Each one of us has power over the balance of love in the world. Use it wisely. Don't miss an opportunity to nudge the world's scale in the right direction.
_______________________________________________
someone send this to me.......
matatapos na naman ang araw na ito, pero yung mga iniisip at nararamdaman ko ganon pa rin as in walang pagbabago. ewan ko ba naman sa sarili ko napakadaming iniisip di ko nman alam kung dapat nga bang isipin, ang gulo ko noh? kase naman talagang apektado ako sa problema ng fren ko naaawa ako sa kanya pero wala naman akong magawa, ang hirap di ba, gusto ko syang tulungan. but how? minsan naaabutan ko sya ng konteng pang gastos pero alam ko di iyon sapat at nahihiya na rin sya sa akin. di nman ako pwede magpunta don sa M.E.C.O. (Manila Economic Cultural Office isang group na tumutulong para lumutas sa mga kaso ng ofw) para kausapin sila about sa case ng fren ko kc me lawyer naman sila . ask ko nga yong fren ko "bat ang bagal ng process ng case di ba pinafollow-up ng lawyer nyo", ang sabi nya "mahirap kaseng i-pursige yung abogado kc libre" ano ba yan dahil ba libre di na pwedeng sabihan na pwedeng pakibilisan ng pag process, eh sa tagal na ng ipinaghintay nya until now wala pa rin result. kelan pa kaya matatapos ang paghihintay? ilang buwan na syang walang trabaho paano na ang pamilyang umaasa sa kanya?
ilang araw na kong ganito lagi nag iisip, naguguluhan. ask ko nga ang mga fren ko ng ganito, "Bat ganon pag me problema at sad yong taong malapit sayo, parang damay ka na rin"
at eto mga sagot nila sa kin:
#1 kc mahal mo yung tao.
#2 masyado ka kasing nagpapadala sa emotion.
#3 natural.. kasi nakikisimpatya ka sa nararamdaman nya, especially pag close sya sa iyo
#4 Dnt get ur em0ti0n affected 2 d0s pip0l ar0und u c0z mybe u might get w0rst on it..
#5 Mer0n k lng mlsakit s ksma pr0 wg m0 den dmdmin pr0b m0 bk kw p un mcra ul0.. Lyf must g0 on dnt let it b d reas0n 2 ruin ur lyf.
iba iba ang sagot nila pero sa tingin ko isa lng ang kahulugan, concern lng talaga ako sa kanya or likas na ata sa akin ang pagkamaawain. pero siguro kung sa inyo kaya mangyari ang ganitong sitwasyon, di ba kyo malulungkot or mag-iisip at ano ang pwede nyong gawin? nagtatanong lng po.....
_______________________________________
sa makakabasa po ng post na to, if di nyo maunawaan
ang aking mga sinasabi pakibasa na lng po uli ng
"mabuhay ka kaibigan" kc dyan po nagsimula ito.
ilang araw na kong ganito lagi nag iisip, naguguluhan. ask ko nga ang mga fren ko ng ganito, "Bat ganon pag me problema at sad yong taong malapit sayo, parang damay ka na rin"
at eto mga sagot nila sa kin:
#1 kc mahal mo yung tao.
#2 masyado ka kasing nagpapadala sa emotion.
#3 natural.. kasi nakikisimpatya ka sa nararamdaman nya, especially pag close sya sa iyo
#4 Dnt get ur em0ti0n affected 2 d0s pip0l ar0und u c0z mybe u might get w0rst on it..
#5 Mer0n k lng mlsakit s ksma pr0 wg m0 den dmdmin pr0b m0 bk kw p un mcra ul0.. Lyf must g0 on dnt let it b d reas0n 2 ruin ur lyf.
iba iba ang sagot nila pero sa tingin ko isa lng ang kahulugan, concern lng talaga ako sa kanya or likas na ata sa akin ang pagkamaawain. pero siguro kung sa inyo kaya mangyari ang ganitong sitwasyon, di ba kyo malulungkot or mag-iisip at ano ang pwede nyong gawin? nagtatanong lng po.....
_______________________________________
sa makakabasa po ng post na to, if di nyo maunawaan
ang aking mga sinasabi pakibasa na lng po uli ng
"mabuhay ka kaibigan" kc dyan po nagsimula ito.
salamat andyan ka, palagi sa aking tabi
di umaalis, mapa araw o gabi
lagi kang nakabantay, sa aking ginagawa
pagka't di mo hahayaan, ako'y mapariwara
salamat sa pagmamahal, na binibigay mo sa akin
maging sa kabutihan, na iyong angkin
kahit minsan ako'y, namamali ng gawa
laging nakahanda, kamay mong pinagpala
hirap at pasakit, ang yong dinanas
dugo at pawis, ay di alintana
para mga anak, ay matubos sa kasalanan
iniisip mo palagi, kapakanan ng sanlibutan
salamat ama, sa buhay na bigay
alam kong dahil sayo, kaya ako'y nabubuhay
sanay patuloy mo, akong gabayan
upang sa kapwa ko'y, makagawa ng kabutihan
kagabi medyo mabilis lng ang pag stay ko sa harap ng pc kc feel ko mag sleep ng maaga lagi kc akong puyat these past few days, ewan ko ba dami ko lagi iniisip tulad ng kung ano ba pwede kong ma eh post sa blog ko, ( na adik na kc ako ) dati nman pag lapat ng likod ko sa bed konteng oras lng sleep na pero kagabi yong ang pinaka grabe mag 2 am na di pa ko sleep naisip ko tuloy yong friend ko dito, naaawa kc ako sa kanya dahil sa pagpapakabayani sa kanyang dalawang kasama nagsa-suffer ang family nya...kwento ko sa inyo para maintindihan nyo....
ganito kc yon halos sabay lng kmi ng fren ko na napunta dito sa taiwan, sa 1st & 2nd contract nya( every contract ay 3yrs. ang allowed na stay sa taiwan) masasabi ko na swerte sya sa company na napuntahan nya dahil ok yung pasweldo sa kanila, sa ganda ng kita napag-aaral nya sa exclusive school ang dalawa nyang anak, napaayos nya ang kanilang house at talagang suportado ang pamilya. kaya pag inaalok sya uli ng another contract di sya nagdadalawang-isip na pirmahan, kaya lng biglang nabago ang takbo ng lahat sa pangatlong kontrata, noong unang month ng pa tatrabaho nya ok pa yung pasweldo sa kanya tapos ng makailang buwan, na dedelay na hanggang sa abutin ng tinatawag na global crisis, so sa madali't sabi umabot ng 6 mos. yung sweldo na di pinapasahod sa kanila. kinausap ng fren ko yung dalawang kasama at sinabi na "pagdating ng a-singko at di pa tyo pina sweldo mag reklamo na tyo sa h.o.p.e" ( isang grupo na tumutulong sa mga ofw pag me problema sa trabaho) at pumayag nman ang dalawa.
dumating ang a singko di parin sila pinasahod kaya nagpunta silang tatlo sa h.o.p.e. at sinabi ang kanilang problema, nangako nman ang h.o.p.e. na tutulungan sila. ang unang ginawa ng h.o.p.e. ay kinausap ang employer nila, sinabi na kailangang ibigay lahat sa mga tao nya ang buwan na di nya napasweldo, "pag di mo ibinigay sasampahan ka namin ng kaso dahil labag sa law ang ginagawa mo." pero di natinag ang amo nila kya walang nagawa ang h.o.p.e. kundi umalis at asikasuhin ang pagsampa ng kaso, lingid sa kaalaman nila at ng h.o.p.e. me binabalak palang iba ang employer nila.
isang araw nagulat ang kaibigan ko ng ipatawag sya ng kanilang amo, nagtataka sya bat mag isa lng at di ipinatawag ang dalawa nyang kasama, nagpunta sya agad sa opisina ng amo nya at nag-usap sila ng masinsinan.
amo: kya kita pinatawag meron ako offer sayo
fren: (napaisip sya sabay sabing) ano po iyon?
amo: ibibigay ko ang lahat ng sweldo mo at pababalikin pa kita sa company ko basta iurong mo ang kaso at hayaan mo na ang dalawa mong kasama.
napaisip ang aking kaibigan. inisip nya na sa tagal ng di nya pagsahod tambak na ang kanyang pagkakautang, meron syang utang sa lending na kailangang bayaran, meron utang pa sa pinas na ipinangtatawid gutom ng kanyang pamilya na di nya mapadalhan dahil sa kawalan ng sahod, tapos meron pa syang bagong baby na kailangan ng gatas sa araw araw.
kung pansariling kapakanan lng ang iisipin siguro tatanggapin nya. why? kase pag tinanggap nya tiyak bayad lahat ang utang nya me trabaho pa sya na babalikan.
pero umiral ang pagka good samaritan ng fren ko eto ang sinabi nya sa kanyang amo. "kung babayaran mo ako dapat bayaran mo rin ang mga kasama ko, di ko matatanggap yan dahil pag tinanggap ko yan paano nman sila, eh ako yung nagpursige sa dalawa na ilalaban nmin yong kaso kahit san man makarating, at di ko sila kayang iwan at isipin lng ang sarili ko."
akala siguro ng amo nya masisilaw sya sa pera, pero hindi inisip pa rin nya ang kanyang ksama. kaya sa ngayon tuloy pa rin ang kaso nila at hanggang sa ngayon wala pa rin magandang balita sa ipinaglalaban nila at nakakalungkot isipin na sila yong agrabyado pero until now di pa ma-solve yung kaso dahil sa bagal ng proseso.
hanga at saludo ako sa aking kaibigan, sa hirap ngayon ng buhay, di sya nagpasilaw sa kislap ng pera nasa isang iglap ay pwede ng mapasakanya at di na nya kailangang makipaglaban. isa syang tao na may disposisyon at paninindigan kasehodang maging dahilan pa iyon ng paghihikahos ng kanyang pamilya. dalangin ko na lng sa kanya sana maayos na ang lahat at makapag-umpisa kang muli, sana marami pa ang katulad mo.........
MABUHAY KA !!!!!!!!!!!!!
tanong ko lng po, kung sa inyo mangyayari ang ganitong sitwasyon anong gagawin nyo?
ganito kc yon halos sabay lng kmi ng fren ko na napunta dito sa taiwan, sa 1st & 2nd contract nya( every contract ay 3yrs. ang allowed na stay sa taiwan) masasabi ko na swerte sya sa company na napuntahan nya dahil ok yung pasweldo sa kanila, sa ganda ng kita napag-aaral nya sa exclusive school ang dalawa nyang anak, napaayos nya ang kanilang house at talagang suportado ang pamilya. kaya pag inaalok sya uli ng another contract di sya nagdadalawang-isip na pirmahan, kaya lng biglang nabago ang takbo ng lahat sa pangatlong kontrata, noong unang month ng pa tatrabaho nya ok pa yung pasweldo sa kanya tapos ng makailang buwan, na dedelay na hanggang sa abutin ng tinatawag na global crisis, so sa madali't sabi umabot ng 6 mos. yung sweldo na di pinapasahod sa kanila. kinausap ng fren ko yung dalawang kasama at sinabi na "pagdating ng a-singko at di pa tyo pina sweldo mag reklamo na tyo sa h.o.p.e" ( isang grupo na tumutulong sa mga ofw pag me problema sa trabaho) at pumayag nman ang dalawa.
dumating ang a singko di parin sila pinasahod kaya nagpunta silang tatlo sa h.o.p.e. at sinabi ang kanilang problema, nangako nman ang h.o.p.e. na tutulungan sila. ang unang ginawa ng h.o.p.e. ay kinausap ang employer nila, sinabi na kailangang ibigay lahat sa mga tao nya ang buwan na di nya napasweldo, "pag di mo ibinigay sasampahan ka namin ng kaso dahil labag sa law ang ginagawa mo." pero di natinag ang amo nila kya walang nagawa ang h.o.p.e. kundi umalis at asikasuhin ang pagsampa ng kaso, lingid sa kaalaman nila at ng h.o.p.e. me binabalak palang iba ang employer nila.
isang araw nagulat ang kaibigan ko ng ipatawag sya ng kanilang amo, nagtataka sya bat mag isa lng at di ipinatawag ang dalawa nyang kasama, nagpunta sya agad sa opisina ng amo nya at nag-usap sila ng masinsinan.
amo: kya kita pinatawag meron ako offer sayo
fren: (napaisip sya sabay sabing) ano po iyon?
amo: ibibigay ko ang lahat ng sweldo mo at pababalikin pa kita sa company ko basta iurong mo ang kaso at hayaan mo na ang dalawa mong kasama.
napaisip ang aking kaibigan. inisip nya na sa tagal ng di nya pagsahod tambak na ang kanyang pagkakautang, meron syang utang sa lending na kailangang bayaran, meron utang pa sa pinas na ipinangtatawid gutom ng kanyang pamilya na di nya mapadalhan dahil sa kawalan ng sahod, tapos meron pa syang bagong baby na kailangan ng gatas sa araw araw.
kung pansariling kapakanan lng ang iisipin siguro tatanggapin nya. why? kase pag tinanggap nya tiyak bayad lahat ang utang nya me trabaho pa sya na babalikan.
pero umiral ang pagka good samaritan ng fren ko eto ang sinabi nya sa kanyang amo. "kung babayaran mo ako dapat bayaran mo rin ang mga kasama ko, di ko matatanggap yan dahil pag tinanggap ko yan paano nman sila, eh ako yung nagpursige sa dalawa na ilalaban nmin yong kaso kahit san man makarating, at di ko sila kayang iwan at isipin lng ang sarili ko."
akala siguro ng amo nya masisilaw sya sa pera, pero hindi inisip pa rin nya ang kanyang ksama. kaya sa ngayon tuloy pa rin ang kaso nila at hanggang sa ngayon wala pa rin magandang balita sa ipinaglalaban nila at nakakalungkot isipin na sila yong agrabyado pero until now di pa ma-solve yung kaso dahil sa bagal ng proseso.
hanga at saludo ako sa aking kaibigan, sa hirap ngayon ng buhay, di sya nagpasilaw sa kislap ng pera nasa isang iglap ay pwede ng mapasakanya at di na nya kailangang makipaglaban. isa syang tao na may disposisyon at paninindigan kasehodang maging dahilan pa iyon ng paghihikahos ng kanyang pamilya. dalangin ko na lng sa kanya sana maayos na ang lahat at makapag-umpisa kang muli, sana marami pa ang katulad mo.........
MABUHAY KA !!!!!!!!!!!!!
tanong ko lng po, kung sa inyo mangyayari ang ganitong sitwasyon anong gagawin nyo?
ako ay lumaki, sa poder ni lola
dahil nag punta sa abroad, ang aking ina
di naman pwede, sa aking ama
pagka't bata pa lang ako, sya ay pumanaw na
tandang tanda ko pa, ng ako'y iwan sa kanya
mag wawalong taon, at nasa ikalawang grado na
pag ako ay pumapasok, inihahatid pa
at pag sa uwian, sya ay nakaabang na
sinubaybayan nya, ang aking paglaki
inaalagan, at iniintindi
pag ako'y may sakit, di umaalis sa aking tabi
naghihintay sya, hanggang sa ako'y bumuti
lumipas ang taon, at ako' y nagkaisip na
mayroon akong tanong, na gustong ipasagot sa kanya
bakit ang aking ina, ay di ko nakasama
ba't ako lumaki, ng walang balita sa kanya
alam kong di sya handa, sa aking katanungan
pagka't di nya masagot, at napaghandaan
kailangan nyang mag isip, ng konting kasinungalingan
para di ako malungkot, at sa huli'y masaktan
ang kanyang pag mamahal, sa akin ay ipinaramdam
upang sa aking ina, di ako magdamdam
lahat ng pagkukulang, ay kanyang pinunuan
para pagdating ng panahon, tampo ko ay malimutan
lumipas ang maraming taon, umuwi na ang aking ina
gusto nya akong kunin, upang makasama
di ako makapagdesisyon, kaya ako'y nag isip muna
nguni't sa bandang huli, ako ay pumayag na
kay sarap pala, nang buo ang pamilya
iba pala ang pakiramdam, pag magkakasama
may nanay na ako, bunso ate at kuya
at mayroon pa akong, mapagmahal na LOLA
----------------------------------------------
ang tulang ito ay inihahandog ko sa aking mahal
na lola, kahit pumanaw ka ng wala ako sa tabi mo
sana kahit saan ka man naroon maramdaman mo
na mahal na mahal ka ng paborito mong apo.
dahil nag punta sa abroad, ang aking ina
di naman pwede, sa aking ama
pagka't bata pa lang ako, sya ay pumanaw na
tandang tanda ko pa, ng ako'y iwan sa kanya
mag wawalong taon, at nasa ikalawang grado na
pag ako ay pumapasok, inihahatid pa
at pag sa uwian, sya ay nakaabang na
sinubaybayan nya, ang aking paglaki
inaalagan, at iniintindi
pag ako'y may sakit, di umaalis sa aking tabi
naghihintay sya, hanggang sa ako'y bumuti
lumipas ang taon, at ako' y nagkaisip na
mayroon akong tanong, na gustong ipasagot sa kanya
bakit ang aking ina, ay di ko nakasama
ba't ako lumaki, ng walang balita sa kanya
alam kong di sya handa, sa aking katanungan
pagka't di nya masagot, at napaghandaan
kailangan nyang mag isip, ng konting kasinungalingan
para di ako malungkot, at sa huli'y masaktan
ang kanyang pag mamahal, sa akin ay ipinaramdam
upang sa aking ina, di ako magdamdam
lahat ng pagkukulang, ay kanyang pinunuan
para pagdating ng panahon, tampo ko ay malimutan
lumipas ang maraming taon, umuwi na ang aking ina
gusto nya akong kunin, upang makasama
di ako makapagdesisyon, kaya ako'y nag isip muna
nguni't sa bandang huli, ako ay pumayag na
kay sarap pala, nang buo ang pamilya
iba pala ang pakiramdam, pag magkakasama
may nanay na ako, bunso ate at kuya
at mayroon pa akong, mapagmahal na LOLA
----------------------------------------------
ang tulang ito ay inihahandog ko sa aking mahal
na lola, kahit pumanaw ka ng wala ako sa tabi mo
sana kahit saan ka man naroon maramdaman mo
na mahal na mahal ka ng paborito mong apo.
Napakagala ko talaga at sa sobrang kagalaan ko napakalayo na pala ang narating ko sa paglalakbay, hanggang sa napadpad ako sa tahanan ng isang tao na may kinikimkim na galit sa akin.Di ko naman sinadya pero siguro ginusto ng tadhana na makita ko ang kanyang isinulat at ng sa ganon magkaroon ako ng pag kakataon na magpaliwanag.
Eto ang aking nabasa na sinulat nya,
hindi ko alam kung bakit galit pa din ako sa taong yun. oo. namumuo yung galit ko pag nakikita ko ang pangalan niya! yung para bang umaakyat lahat ng dugo ko sa utak ko! nanlalamig ako at bumibilis ang tibok ng puso ko. kung iisipin dapat wala na yung galit ko sa kanya dahil matagal ng tapos yung mga nangyari. pero bakit ganun? andito pa din at patuloy na namamahay sa kalooban ko.
actually hindi ko naman talaga siya kilala. hindi ko siya dapat husgahan dahil hindi ko pa siya nakakasama at nakikita man lang ng personal. pero may nagsasabi sakin na isang tao na siya daw ay mabait. hindi ko alam kung totoo nga yun dahil sa chat lang naman sila nag-uusap. pero para sakin hindi siya mabait at hindi marunong mag-isip! dahil kung mabait sya iisipin nya muna ang isang bagay bago nya gawin. matanda ka na dapat alam mo kung ano ang kahihinatnan ng isang bagay pag ginawa mo ito. titingnan kung may masasagasaan na ibang tao o wala. dahil wala siyang ibang inisip kundi ang kaligayahan niya. na ok lang na may masaktang ibang tao basta masaya siya...minsan ko siyang nakausap. yun ba ang mabait? i don't think so! sa lahat ng ginawa mo sakin, hindi ko alam kung hanggang kelan yung sakit na dinulot mo sakin. hindi ko alam kung kelan ako makakalimot. dahil hanggat alam kong may ugnayan pa din kayo, hindi maaalis ang galit at inis ko sayo. at hindi ako tanga para maniwala na hindi na kayo nag-uusap pa. siguro nga parang napaka immature ko ngayon dito dahil sa mga sinasabi ko. pero ito ang paraan ko para mailabas ko kung ano man ang nararamdaman ko. pasensya ka na kung sakali man na mabasa mo ito pero yan kase ang nararamdaman ko sau. ok lang kung matawa ka saken o ano. opinyon mo yan at igagalang ko. you are free to leave a comment. pinapanalangin ko nalang na sana maalis na ang galit ko sau dahil ako lang din naman ang nahihirapan.
( ipagpaumanhin mo ang pag kopya ko sa naisulat mo kailangan ko lng gawin :) salamat )
Munti kong paliwanag,
totoo po yon matagal ng nangyari yon akala ko lahat naka move on na, pero na lungkot ako, nag isip, nagdamdam dahil meron pa palang isang tao na still nahihirapan dahil sa nangyari, dahil di pa rin naaalis yong galit sa puso nya.
una humihingi ako sayo ng pasensya, sa sakit na naidulot ko, sa mga oras na napapaiyak ka ng mahal mo dahil sa akin, sa mga oras na nag aaway kayo ng dahil sa akin. dahil tao lng ako isang nilalang na maaaring makagawa ng mali, na maaaring makasakit ng kapwa, na minsan nakakapag isip ng di tama. alam ko nag kamali ako at ayaw ko sanang pagsisihan yon, kase ng mga oras na yon talagang nagmahal ako, at sa mali nga lng panahon at pagkakataon. pero siguro alam mo at alam nating lahat na ang pag ibig pag dumating yan sa isang tao, walang pinipiling lugar, oras, sitwasyon o panahon, kasehodang mali, kasehodang me masaktan, kasehodang me masira at maraming nabibiktima ng ganong pangyayari. At isa na ako, tayo doon, maaaring kaya nangyari yon upang subukin kung gaano katatag, gaano katibay ang inyong relasyon, at ako yung nagamit para subukin kung gaano kaigting yung tali na nag bubuklod sa inyong dalawa.
nasaktan din ako di man sobra sa dinanas mo, pero ipinasa diyos ko na lang dahil alam ko na kaya nangyari lahat yon ay dahil may dahilan. nasaktan tyo parepareho sakit na sa huli pwede namang gamutin at maghilom. isipin mo na lang nasa ating dalawa nananalo ka, na sayo sya napunta hanggang sa huli, na ikaw yong totoo nyang mahal, na ginawa lng akong pampalipas oras, na pinag laruan lng ako ng mahal mo, isipin mo na ang lahat na makakasakit sa akin kung yon ang makakagaan sa loob mo, makakaalis ng galit sa puso mo, at tatanggapin ko yon ng maluwag sa aking dibdib.
sabi mo nga matanda na ako pero di marunong mag isip, inaamin ko ng mga panahon na iyon di talaga ako nag isip dahil tinalo ng puso ko ang aking isip at di kayang maniobrahin ng puso ang aking isipan. sabi mo pa gusto mong alisin yung galit dahil ikaw din lng naman ang nahihirapan, alam ko di basta basta yan mawawala tanging panahon lng ang makapagsasabi. at hangad ko na sana dumating agad yung panahon na yon na makaramdam ka ng pagpapatawad dyan sa puso mo.
" subukan mong magpatawad at makaramdam ka ng kapayapaan at
katahimikan dyan sa puso at isipan mo"
para sayo,
alam ko, di mo ako kayang ituring na isang kaibigan
ito'y aking igagalang, at nauunawaan
hangad ko, ang iyong kabutihan
hangad ko rin, ang yong kapatawaran
at hangad ko ang katahimikan, nating lahat
paunawa:
sa mga makakabasa po nito pasensya na po kayo totoo po ang lahat ng sinasabi ko hindi po iyan isang arte para makuha ang simpatya nyo. iyan po ang tunay na naramdaman ko ng mabasa ko ang isinulat nya, wala akong ibang mapagsabihan kaya minabuti ko na lang na isulat ito sa aking bagong tahanan, hangad ko ang inyong pang unawa, libre din po kayong mag iwan ng komento at ito'y maluwag sa puso ko na tatanggapin.
MARAMI PONG SALAMAT
Eto ang aking nabasa na sinulat nya,
hindi ko alam kung bakit galit pa din ako sa taong yun. oo. namumuo yung galit ko pag nakikita ko ang pangalan niya! yung para bang umaakyat lahat ng dugo ko sa utak ko! nanlalamig ako at bumibilis ang tibok ng puso ko. kung iisipin dapat wala na yung galit ko sa kanya dahil matagal ng tapos yung mga nangyari. pero bakit ganun? andito pa din at patuloy na namamahay sa kalooban ko.
actually hindi ko naman talaga siya kilala. hindi ko siya dapat husgahan dahil hindi ko pa siya nakakasama at nakikita man lang ng personal. pero may nagsasabi sakin na isang tao na siya daw ay mabait. hindi ko alam kung totoo nga yun dahil sa chat lang naman sila nag-uusap. pero para sakin hindi siya mabait at hindi marunong mag-isip! dahil kung mabait sya iisipin nya muna ang isang bagay bago nya gawin. matanda ka na dapat alam mo kung ano ang kahihinatnan ng isang bagay pag ginawa mo ito. titingnan kung may masasagasaan na ibang tao o wala. dahil wala siyang ibang inisip kundi ang kaligayahan niya. na ok lang na may masaktang ibang tao basta masaya siya...minsan ko siyang nakausap. yun ba ang mabait? i don't think so! sa lahat ng ginawa mo sakin, hindi ko alam kung hanggang kelan yung sakit na dinulot mo sakin. hindi ko alam kung kelan ako makakalimot. dahil hanggat alam kong may ugnayan pa din kayo, hindi maaalis ang galit at inis ko sayo. at hindi ako tanga para maniwala na hindi na kayo nag-uusap pa. siguro nga parang napaka immature ko ngayon dito dahil sa mga sinasabi ko. pero ito ang paraan ko para mailabas ko kung ano man ang nararamdaman ko. pasensya ka na kung sakali man na mabasa mo ito pero yan kase ang nararamdaman ko sau. ok lang kung matawa ka saken o ano. opinyon mo yan at igagalang ko. you are free to leave a comment. pinapanalangin ko nalang na sana maalis na ang galit ko sau dahil ako lang din naman ang nahihirapan.
( ipagpaumanhin mo ang pag kopya ko sa naisulat mo kailangan ko lng gawin :) salamat )
Munti kong paliwanag,
totoo po yon matagal ng nangyari yon akala ko lahat naka move on na, pero na lungkot ako, nag isip, nagdamdam dahil meron pa palang isang tao na still nahihirapan dahil sa nangyari, dahil di pa rin naaalis yong galit sa puso nya.
una humihingi ako sayo ng pasensya, sa sakit na naidulot ko, sa mga oras na napapaiyak ka ng mahal mo dahil sa akin, sa mga oras na nag aaway kayo ng dahil sa akin. dahil tao lng ako isang nilalang na maaaring makagawa ng mali, na maaaring makasakit ng kapwa, na minsan nakakapag isip ng di tama. alam ko nag kamali ako at ayaw ko sanang pagsisihan yon, kase ng mga oras na yon talagang nagmahal ako, at sa mali nga lng panahon at pagkakataon. pero siguro alam mo at alam nating lahat na ang pag ibig pag dumating yan sa isang tao, walang pinipiling lugar, oras, sitwasyon o panahon, kasehodang mali, kasehodang me masaktan, kasehodang me masira at maraming nabibiktima ng ganong pangyayari. At isa na ako, tayo doon, maaaring kaya nangyari yon upang subukin kung gaano katatag, gaano katibay ang inyong relasyon, at ako yung nagamit para subukin kung gaano kaigting yung tali na nag bubuklod sa inyong dalawa.
nasaktan din ako di man sobra sa dinanas mo, pero ipinasa diyos ko na lang dahil alam ko na kaya nangyari lahat yon ay dahil may dahilan. nasaktan tyo parepareho sakit na sa huli pwede namang gamutin at maghilom. isipin mo na lang nasa ating dalawa nananalo ka, na sayo sya napunta hanggang sa huli, na ikaw yong totoo nyang mahal, na ginawa lng akong pampalipas oras, na pinag laruan lng ako ng mahal mo, isipin mo na ang lahat na makakasakit sa akin kung yon ang makakagaan sa loob mo, makakaalis ng galit sa puso mo, at tatanggapin ko yon ng maluwag sa aking dibdib.
sabi mo nga matanda na ako pero di marunong mag isip, inaamin ko ng mga panahon na iyon di talaga ako nag isip dahil tinalo ng puso ko ang aking isip at di kayang maniobrahin ng puso ang aking isipan. sabi mo pa gusto mong alisin yung galit dahil ikaw din lng naman ang nahihirapan, alam ko di basta basta yan mawawala tanging panahon lng ang makapagsasabi. at hangad ko na sana dumating agad yung panahon na yon na makaramdam ka ng pagpapatawad dyan sa puso mo.
" subukan mong magpatawad at makaramdam ka ng kapayapaan at
katahimikan dyan sa puso at isipan mo"
para sayo,
alam ko, di mo ako kayang ituring na isang kaibigan
ito'y aking igagalang, at nauunawaan
hangad ko, ang iyong kabutihan
hangad ko rin, ang yong kapatawaran
at hangad ko ang katahimikan, nating lahat
paunawa:
sa mga makakabasa po nito pasensya na po kayo totoo po ang lahat ng sinasabi ko hindi po iyan isang arte para makuha ang simpatya nyo. iyan po ang tunay na naramdaman ko ng mabasa ko ang isinulat nya, wala akong ibang mapagsabihan kaya minabuti ko na lang na isulat ito sa aking bagong tahanan, hangad ko ang inyong pang unawa, libre din po kayong mag iwan ng komento at ito'y maluwag sa puso ko na tatanggapin.
MARAMI PONG SALAMAT
