naging hilig ko talaga, ang magchat sa Y.M.
sa sobrang kaadikan, umaabot nang 3 A.M.
dahil nalilibang, sa daming nagpi P.M.
kaya kinabukasan, mata ay nangingitim

isa pa ang pocketbook, na aking kinahiligan
pag naumpisahang basahin, ayaw nang tigilan
kahit pa umabot, nang magdamagan
lalo na't ang istorya, ay sa nag-iibigan

may mga panahon, ako rin ay nagsasawa
na halos araw araw, yon lagi ang ginagawa
ngunit walang pagpilian, upang di tumunganga
nakakasawa man, pero wala akong magagawa

minsan narinig ko ang BLOG, sa isang kaibigan
tinanong ko ang ibig sabihin, pati na rin ang panuntunan
gusto kong gumawa, pero di ko alam paano umpisahan
sinabi ko sa kanya, at ako ay kanyang tinuruan

nakagawa ako, nang sarili kong tahanan
nagkaroon akong muli, nang bagong libangan
dito'y napapagana ko, ang aking isipan
at nakakakilala pa, nang mga bagong kaibigan

sa mundo nang BLOG, lahat ay pwedeng gawin
pwede akong magsulat, nang bawat naisin
pwede kong ipakita, ang nilalaman ng damdamin
pwede ko ring sabihin, ang mga naging suliranin

sa mundo nang BLOG, lahat ay pare pareho
walang mahirap mayaman, matalino at bobo
basta marunong ka lang, makisama at makihalubilo
at ang pinakaimportante, ay magpakatotoo

di ko akalaing, ako pala ay may talento
marunong pala akong gumawa, ng tula at kwento
kahit na minsan, ay walang nag kokomento
basta ang mahalaga, nagawa ko ang aking gusto

ikinararangal ko, ang maging isang BLOGISTA
ipagsisigawan ko, saan man ako magpunta
kahit sabihin man nila, dito wala akong kita
pagkat di mababayaran, ang nakukuha kong saya